هفدهم مرداد سالروز شهادت محمود صارمی در تاریخ وتقویم جمهوری اسلامی ایران روز خبرنگار نامیده شده است روزی که به گمان می رسید در بین مسئولان در کشور به ارج گماشته می شد ،اما نه اینکه این کار صورت نمیگیرد بلکه مشاهده می شود که به رسانه وخبرنگار دیگر در هیچ اداره ویا دستگاهی اهمیت داده نمی شود.
این امر هم در شهرستان میناب به وفور دیده می شود ،به اعتنایی به قشر رسانه وخبرنگار از فرمانداری ویژه ودفتر نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی تا دیگر دستگاههای دولتی.
اما هفده مرداد سال ۱۴۰۰(روز خبرنگار)در شهرستان میناب هم که باری دیگر با بیماری منحوس کرونا مواجه شد، اگرچه بی اهمیت دیده شد از طرف ادارات این شهرستان ،اما از سوی فرماندار ویژه شهرستان میناب با تبعیض همراه بود ، به صورتی که از عده ای از خبرنگاران این شهرستان در خانه تجلیل صورت گرفت وبعضی دیگر هم به فراموشی سپرده شد.
این نوع نگاه از سوی فردی که از نگاه خبرنگاران مدیری دلسوز، وبومی، وتوانمند خوانده می شده نه تنها دوگانگی را در بین خبرنگاران به وجود می آورد و آنها را آزرده خاطر میکند بلکه سبب می شود تا دیگر مدیران شهرستان از این عمل طبعیت کنند وبه جایگاه ومقام خبرنگار اهمیت داده نشود.
هفده مرداد سال ۱۴۰۰ با تلخی و شیرینی که به وجود آورد سپری شد ،اما آنچه به یادگار برجای خواهد گذاشت عکس العمل مدیرانی است که این روز را یا با تبعیض ویا به فراموشی گذراندند.
امید است که نهال احترام به مقام وجایگاه خبرنگار در شهرستان میناب از فرمانداری ویژه و دفترنماینده شرق هرمزگان تا دیگر مدیران این شهرستان روئیده شود.
